Δύσκολες συμπεριφορές για τον γονιό, υγιείς συμπεριφορές για το παιδί. Ένας υποθετικός διάλογος μεταξύ γονιού με τον ψυχολόγο μπορεί να είναι ο εξής:
Το παιδί έχει μάθει να συμμορφώνεται μετά που θα το μαλώσω ή μετά που θα υποστεί τις συνέπειες της τιμωρίας. Τέλεια, έχεις βρει τον τρόπο να είσαι αποτελεσματικός στους κανόνες που του ορίζεις
Το παιδί μου συνεχώς με διακόπτει την ώρα που μιλάω κάνοντας εκατοντάδες ερωτήσεις γύρω από αυτά που δεν έχω καν προλάβει να ολοκληρώσω. Κουραστικό, αλλά μεγαλώνεις ένα παιδί σεβόμενος την περιέργειά του και τη δίψα του για γνώση
Είναι ικανό να βάλει τα κλάματα όταν βλέπει ένα άλλο παιδί να το μαλώνουν ή να υποφέρει για κάποιο λόγο. Θλιβερό αλλά μεγαλώνεις έναν άνθρωπο με αγάπη και ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο του
Καταστρέφει τα παιχνίδια του και βρίσκει τους πιο ανορθόδοξους τρόπους για να τα χρησιμοποιεί. Εκνευριστικό, αλλά αναπτύσσει τη δημιουργικότητα του και την φαντασία του
Θέλει διαρκώς να με συμπεριλαμβάνει στο παιχνίδι του. Βαριέται μόνο του! Κουραστικό, αλλά έμαθε να απολαμβάνει τα πάντα μέσα από τις σχέσεις του με τους άλλους!
Στο παιχνίδι λασπώνεται, μουτζουρώνεται, τραυματίζεται. Σου τρώει πολύ χρόνο να το φροντίσεις … αλλά σίγουρα γυρνάει πανευτυχές μετά το παιχνίδι του!
Ας ξεχωρίσουμε επιτέλους ποια από τα ζητούμενα μας έχουν να κάνουν με την κάλυψη δικών μας αναγκών και ποια με την εξυπηρέτηση των αναγκών των παιδιών μας. Σκεφτείτε πόσο πιο εύκολες είναι οι λύσεις που εξυπηρετούν δικές μας ανάγκες εις βάρος όμως αυτές των παιδιών μας! Το παιδί που δεν τρώει εύκολα …. θα το βάλουμε μπροστά στην τηλεόραση και το πιάτο θα αδειάσει. Μας κερδίσαμε χρόνο …. το εκπαιδεύσαμε όμως σε κακές συνήθειες διατροφής. Το παιδί που δεν πίνει το γάλα του … θα του βάλουμε κακάο. Το παιδί που είναι ζωντανό, ζωηρό, υπερκινητικό- όπως θα έπρεπε ουσιαστικά να είναι- με τις απόπειρες οριοθέτησής μας θα του ‘κοιμήσουμε’ τη ζωντάνια και την παρόρμησή του, αντί να εφεύρουμε τρόπους να διοχετεύσει την ενεργητικότητά του. Διαρκώς οι γονείς διαμαρτύρονται για τη ζωηράδα των παιδιών αντί να την ορίζουν ως ζωντάνια που πυροδοτεί την ανάπτυξή τους. ‘Κοιμίζουν’ πολλές φορές τις φυσικές τους τάσεις με εργαλεία την τηλεόραση, το μάλωμα, την εξαγορά αντί να τις βοηθήσουν να αναδυθούν και να προσαρμοστούν στο περιβάλλον τους με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Τη στιγμή της υπερέντασης και της νευρικότητας του παιδιού μαλώνουν το παιδί το ίδιο, αντί να αναζητήσουν στις συνθήκες του περιβάλλοντός του, τι το κάνει δυσαρεστημένο, αντί να αναρωτηθούν αν πεινάει, αν είναι κουρασμένο, αν βαριέται, αν ζηλεύει και συμπεριφέρεται έτσι. Οι εύκολοι τρόποι για το γονιό σπάνια είναι και οι σωστοί όπως και οι εύκολες συμπεριφορές του παιδιού, σπάνια είναι και οι πιο ‘υγιείς’.
