“Να πάω σε ψυχολόγο για βοήθεια;”, είναι μια ερώτηση που περνάει συχνά από το μυαλό μας. Αναλόγως ποιον θα ρωτήσεις, θα πάρεις και διαφορετικές απαντήσεις.
-Οπωσδήποτε!
….Θα σου πει ο/η σύζυγος, ο/η γονιός, ο/η σύντροφος, ο/η φίλος/η σου, εάν η ερώτηση τεθεί σε μια στιγμή έντασης. Τότε που θα είστε έξαλλοι και οι δύο, ο ένας με τη συμπεριφορά του άλλου, τότε που ο καθένας θα ψάχνει το πιο ισχυρό όπλο για να επιτεθεί στον άλλον και να τον λαβώσει.
Εκείνη τη στιγμή θα είναι μια απάντηση κυριαρχίας και δικαίωσης αυτού που ακούει την ερώτηση, γιατί γι’αυτόν η ερώτηση είναι όχι μόνο ένα μήνυμα αποδοχής του φταιξίματος σου αλλά και αποδοχής της ευθύνης όλης της δυσκολίας της σχέσης πάνω σου.
Τότε αυτή η ερώτηση αφήνει τον άλλον, αμέτοχο από το πρόβλημα στη σχέση σας και η απάντηση το επισφραγίζει αυτό.
– Να πάω σε ψυχολόγο;
– Σε καμία περίπτωση! …Αυτός να πάει!
….Θα σου πει ο σύμμαχος σου, το αφτί που σε ακούει, ο ώμος που στηρίζεσαι και λες τα παράπονα σου. Αυτή θα είναι η απάντηση αυτού που έχεις μοιραστεί μαζί του τον πόνο σου, το παράπονο σου, τον καημό σου, την αδικία σου και μαζί με όλα αυτά και τον θυμό σου. Εκείνη τη στιγμή θα είναι μια απάντηση συμμαχίας προς εσένα και επίθεσης απέναντι σ’αυτόν που παρουσιάζεις ότι σε ταλαιπωρεί. Θα σου αρέσει η απάντηση, θα σε δικαιώσει, θα ενισχύσει τη σχέση σου μαζί του, θα σε απαλλάξει από το βάρος της ευθύνης .. θα σε βοηθήσει στη σχέση σου μ’αυτόν που έχεις το πρόβλημα;
– Να έρθω σε ψυχολόγο;
– Γιατί το λες αυτό;
….Θα σου πει ο ψυχολόγος. Και κάνοντας το αυτό, απαντώντας με ερώτηση δηλαδή, στρέφει την ερώτηση προς τον εαυτό σου . Γιατί γνωρίζει ότι η πρόθεση δεν είναι ούτε να αναλάβεις εξολοκλήρου την ευθύνη του προβλήματος σου ούτε να την αποποιηθείς …. αλλά να βοηθηθείς. Και για να αρχίσεις να βοηθιέσαι πρέπει πρώτα να προσδιορίσεις το πρόβλημα αλλά και τους τρόπους διαφυγής από αυτό, μέσα από τα δικά σου μάτια.
Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία προϋποθέτει είτε την επιθυμία για αυτοδιερεύνηση και αποδοχή μιας κατάστασης, είτε την επιθυμία για προσωπική αλλαγή. Δυστυχώς, όσες ώρες συνεδριών και αν συζητάμε στον καναπέ της συνεδρίας για τις δυσκολίες που μας προκαλεί ο άλλος, συζητώντας εμείς μεταξύ μας για τον άλλον…. ο ΑΛΛΟΣ δεν αλλάζει! Η συζήτηση επιδιώκει μία δική μας αλλαγή ως αυτοσκοπό. Ίσως μια δική μας αλλαγή, να προκαλέσει και αλλαγή στο περιβάλλον μας και στον άλλο. Αλλά αυτό θα έρθει ως φυσικό αποτέλεσμα χωρίς να είναι ο στόχος μας.
Ο ψυχολόγος θα σου ζητούσε να αναρωτηθείς αν θέλεις να δεις εσύ τη δική σου συμμετοχή στα προβλήματά σου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η επίλυση του εξαρτάται μόνο από αυτό.
Θα σου ζητούσε να δεις, αν θέλεις να αξιοποιήσεις την ύπαρξη του προβλήματος, για την δική σου προσωπική ανάπτυξη, Εάν παράλληλα νιώθεις ότι είναι κατάλληλη στιγμή για σένα να καταβάλεις αυτήν την ενέργεια που απαιτεί μια επιδίωξη αλλαγής σου….. και αν ναι, τότε γιατί όχι; Θα σε προσκαλούσε!
